Αφού σου το 'πα

Πως της αγάπης η ντόπα είναι η πρώτη, φωτοβολίδες και κρότοι. Το αίμα βράζει, φιλιά που πέφτουν χαλάζι, δεν είναι φρίκη! Είναι η ζωή που σου ανήκει;

Το να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, να σε κάμνει να γελάς, να τον κάμνεις να γελά, να χαίρεται μαζί σου, να λυπάται μαζί σου, να αγωνιά μαζί σου, να μοιράζεται μαζί σου, να τον έχεις ανάγκη, να σε έχει ανάγκη.  Να νοιάζεται για σένα, να έχει την έγνοια σου αν είσαι καλά και αν είσαι καλά να εν τζαι τζείνος.  Να κάμνετε μαζί πράματα.  Μικρά, μεγάλα.  Βόλτα στην παραλία, καλοκαίρι, απόγευμα.  Εκεί που θα ξέρεις ότι ο ήλιος φεύγει για να δώσει στον ουρανό τα πιο φανταστικά, τα πιο μαγικά χρώματα για να τα δεις εσύ.  Να τα δεις να καθρεφτίζονται στα μάτια του όταν είσαι μόνο εσύ μέσα σε αυτά.  Εκεί που θα ξέρεις ότι έρχεται η νύχτα να σου χαρίσει απλόχερα όλα τα αστέρια όταν εσύ είσαι στη αγκαλιά του, την τόσο απέραντη όσο ο ουρανός που δεν μπορεί να τον χωρέσει ένα βλέμμα σου.  Εκεί που θα ξέρεις ότι ξημερώνει μια υπέροχη μέρα, σίγουρα θα είναι υπέροχη αφού έχεις αυτόν.  "Όταν έχεις έστω και έναν άνθρωπο δίπλα σου, είναι σαν να έχεις όλο τον κόσμο σύμμαχο σου." Ότι και να γίνει ξέρεις ότι έχεις ένα ασφαλές μέρος να κρυφτείς, να προστατευτείς, να αφήσεις πίσω τα άσχημα και να τρέξεις μαζί του μπροστά, σε καλύτερα μέρη, ακόμα καλύτερα μέρη. 

Μα ακόμα μια φορά πως θα τη φτάσω ελπίζω, η αγάπη ορμάει μπροστά μα εγώ πίσω τρικλίζω.  Πέφτω κι αυτή γελά, μα εγώ πονάω και βρίζω και πάω να σηκωθώ ξανά…

Ενώ τωρά… ακόμα χειρότερα που λείπουν και οι φίλοι σου.. Μόνη σου εννα βκείς, μόνη σου εννα ακούσεις τη μουσική σου, μόνη σου εννα πάεις βόλτα στην παραλία, μόνη σου εννα κοιμηθείς….  Στηρίζεσαι πάνω σε ανθρώπους που εν σε εκτιμούν και περιμένεις να σου δώκουν σημασία για να νοιώσεις τζαι εσύ λλίο σημαντική…αλλά μάταια περιμένεις.  Περιμένεις να ακούσεις έναν καλό λόον, μάταια, ακούεις άλλα που σε ρίχνουν, και ρίχνουν σε στα πατώματα γαμώτο… γιατί εν έχεις άλλο στήριγμα…