Σαν τη θάλασσα εν έσσει!! Ψάθα μου, αντηλιακό μου, ρακέτες και φύαμε!!! Όποτε πάω θάλασσα νοιώθω όπως το μωρό που έννα πάει λούνα παρκ, κρατεί με μια υπερένταση και προσπαθώ να φτάσω όσο πιο γλήορα γίνεται. Φεύκω που σπίτι όπως όπως και σε δέκα λεπτά είμαι τζιαμέ. Ξαπολώ το αυτοκίνητο όπου να ‘ναι, κατεβαίνω, φτάνω στην παραλία, αφήνω τα ούλλα χαμέ, βκάλω ρούχα και βουτώ! Απόλαυση! Ειδικά τούτες τες μέρες εν πολλά ζεστή η θάλασσα. Πιτσαλίζω λίο ποτζί, λίο ποδά, να κολυμπήσω ένι μπορώ γιατί έχει πολλά κύματα. Βγαίνω και πέφτω πάνω στην άμμο. Το πιο σπαστικό εν τα γυαλιά που ξιμαρίζουνται συνέχεια, όμως εν μπορείς χωρίς τζείνα. Τελικά βαρκούμαι να βάλω αντηλιακό. Κάθουμαι στην άμμο και φακκά μου το κύμα. Γεμώνει το μαγιό μου μισό κιλό άμμο. Βουτώ ξανά να καθαριστώ και παίζουμε ρακέτες. Μεν φανταστείς... ποτζίνες τες ελαφριές που παίζουν τα μωρά, αλλά έχουν πολλή πλάκα. Πάντως πάλε κάμνεις γυμναστική γιατί έχει τρείς μέρες που επιαστήκαν τα κωλομέρκα μου και κωλύομαι να κάτσω. Αναλόγως σήμερα εν πονώ...που σημαίνει έγινα φιτ;; Στην πολλή την ώρα βαρκούμαστε, πόσο να βουράς τζείνη την μαππούα! Η συμπαίκτης απλώνεται την μαρμελάδα της και εγώ πάω περίπατο. Δυστυχώς στη θάλασσα μας εν βρίσκεις κοχύλια έτσι εν έχεις και τίποτε ιδιαίτερο να κάμεις. Βρίσκεις κανένα γνωστό, μιλάς, προσκολιέσαι.
Ύστερα πάλε απλώνω πας την άμμο. Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και εγώ αποφάσισα πως θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου: Ξάπλα στην παραλία, να μου φακκά το κύμα, το ζεστό το αερούι, ο ήλιος και να βλέπω τον ουρανό να αρχίζει να χρωματίζεται πορτοκαλί! Αυτή είναι ζωή! Ας φακκούν τηλέφωνα, ας περνούν γνωστοί, άγνωστοι. Να σταματήσει ο χρόνος σε τζείνη τη στιγμή, να με αφήκει τζιαμέ και μετά όπου θέλει ας πάει! Το νερούι πότε απλά έρκεται ως τα δάκτυλα των ποδιών μου, πότε ως τη μέση, πότε καλύπτει με ολόκληρη. Έρχεται και φεύγει....έρχεται και φεύγει.... όπως η σκέψη σου που έρχεται ειδικά αυτές τις ώρες και προσπαθώ να την διώξω. Όπως οι άλλες σκέψεις...τα όνειρα... αυτά που λεει είμαστε μαζί στην παραλία εκείνη την τέλεια, την καταραμένη στιγμή!
5 σχόλια:
Αχ....τούτη εν ζωή! Να έσhεις την θάλασσα δίπλα σου τζαι να σhαιρεσε τζαι τα απλά πράματα! Έχουμε τζαι δαμέ τεράστια "λίμνη" με παραλίες τζαι εν 10 λεπτά μακρια που το σπίτι μου αλλά δεν επία τζαι δεν θα πάω ποττέ. Αμαν εκολύμπησες σε Κυπριακές τζαι Ελληνικές παραλίες, πως να μπείς σε μια λίμνη που εν τζαι χάλια θέμας;;Κάμνω υπομονή ως πάρατζει..... Να περνάς καλά!! :)
Πρασινάδα μου!! Μόνο εσύ με σκέφτεσαι! Ατε με το καλό αφού το θέλεις και εσύ ως το επόμενο καλοκαίρι να είσαι Κυπρο, να έχεις έβρει δουλειά και να έχεις και τη θάλασσα δίπλα σου!
Ευχαριστώ!! Και εσύ να περνάς καλά!!
rock'n'rollheart
Σε ζηλεύω!
Και γω αγαπώ την πολλά την θάλασσα,ειδικά την θάλασσα της Λεμεσού,κάτι έχει η Μεσόγειος νομιζω που εν μαγικό και εν το έχει καμιά άλλη θάλασσα στον κόσμο.
Όμως φέτος εν την επεθύμησα,εχτές ήμουν στο αεροπλάνο και επετάσαμε ακριβως πάνω που το Λονδίνο,μόλις είδα τα λερωμένα νερά του Τάμεση μια φωνούα μεστο μυαλό μου είπε 'Χόουμ'.Ηταν λες και ξαφνικά εμπορούσα να αναπνεύσω ελεύθερα πάλε.
@Ίνα: Είσαι σίγουρη; :)
@Μαριλού: Να το κοιτάξεις τούτο κόρη. Τα νερά του Τάμεση;; Τζαι ανάπνεες τζιόλας; Αϊ τοντ θινκ σοου...
rock'n'rollheart
Δημοσίευση σχολίου