Τι να πω...

Σάμπως έχω τίποτε να πω;  Μπορεί να έχω πολλά, μπορεί να μεν έχω τίποτε.  Έννα  το μάθω τούτο ποττέ άραγε ή έννα πάει και τούτος ο χρόνος χαμένος τζαι εγώ να κάθουμαι άπραγη;  Εννα έβρω τα κότσια να το πω ή εννα το κρατήσω μέσα μου, να με τρωει, να με τρώει, να μεν ξέρω που να το βκάλω τζαι να αρχίσω τες μαλακίες πάλε;  Κι αν έχω τα κότσια να το πω αλλά η λογική, που ως τωρά εν την έλαβα και πολλά υπόψη, συγκρατήσει με;  Τι λαλώ ρε γαμώτο;  Αφού ποττέ εν εκατάφερα να κρατήσω τίποτε μέσα μου, ούτε τωρά με βλέπω να τα κρατώ.  Είμαι μιτσιά.  Ο νους μου έπρεπε να εν αλλού.  Στο να καταφέρω επιτέλους να πιάσω τζείνο το χαρτί, να έβρω καμιά δουλειά, να προσκολιστώ με κάτι.  Στάθου στα πόδκια σου για  να καταφέρεις να πεις τζείνο που θέλεις και να σε ακούσει ο άλλος.  Ο ιχθύς λεει μπορεί να περάσει ούλλη του τη ζωή σε ένα μπαρ, να πίνει και να λεει ότι σκέφτεται το μέλλον του.  Έτσι νοιώθω.  Ζωύφιο, ένα ενοχλητικό ζωύφιο.  Η μήπως εν θα τα καταφέρω ούτε τούτο να γίνω;  Ήνταλως  τα κατάφερα έτσι ρε φίλε;  Που παω;  Χα! Πούποτε. Μινίσκω σπίτι.  Και τι κατάλαβες;  Κωλύομαι να σου πω!  Τι δεν κατάλαβες;    Δεν κατάλαβα πως στο διάολο θα έβγαζα τη νύχτα αν πήγαινα καφέ, ντυμένη, βαμμένη, καθισμένη προσεκτικά σε μια πολυθρόνα να ρεμβάζω έξω.  Να περνούν αυτοκίνητα και μηχανές.  Να εύχομαι σε κάθε μια να είμαι εγώ επιβάτης και να με πάρουν όπου θέλουν.  Χωρίς οδηγό, στο τέρμα η μουσική, να περνώ από δρόμους σκοτεινούς, δεν με νοιάζει, φτάνει να μην βλέπω κανέναν.  Δεν μας χέζεις ρε μαλάκα εσύ με τα ράστα που νομίζεις πως είσαι και αντιεξουσιαστής!  Ηλίθιε!!  Χα! Ποια μίλησε! Χα!  Φεύγω.  Θα πάω στον πλανήτη μου. Θα γίνω και εγώ αερικό.  Θα καταφέρω να στοιχειώσω την σκέψη σου;  Πολύ αμφιβάλλω.