Είμαι άνθρωπος. Έχω δυο χέρια, δυο χέρια που από τότε που έφυγες πέφτουν κάτω άτονα όταν η καρδιά τα προστάζει να σε αγκαλιάσουν. Βαριά καρδιά. "Τολμώ τ’ άσωτα χέρια μου κάποια στιγμή ν’ απλώσω, τα θελκτικά σου χρώματα στην όψη σου ν’ αγγίξω, μα κάτι, σα να μην μπορώ κει που είσαι να σε σώσω, κάνει βαριά τα χέρια μου κάτω να πέφτουν πίσω..."
Έχω δυο πόδια που κάθε μέρα με οδηγούν σε λάθος τόπο. Ούτε αυτά υπακούν στην καρδιά που δίνει εντολές να τρέξουν, να διασχίσουν στεριές και θάλασσες να έρθουν κοντά σου.
Έχω δυο μάτια, δυο μάτια που σε βλέπουν συνέχεια μπροστά τους. Να γελάς, να χαμογελάς, να κάθεσαι, να περπατάς, να κολυμπάς, να κοιτάζεις τον ουρανό, τ’ αστέρια, το φεγγάρι, να κοιτάζεις εμένα...
Έχω ένα στόμα που ψιθυρίζει συνέχεια το όνομα σου, είτε ηθελημένα, είτε άθελα του. Διψασμένο, σε ψάχνει συνέχεια... καταριέται την τύχη του που σε είχε για τόσο λίγο μόνο... και εσύ τώρα μάλλον θα αρχίσεις να ξεχνάς...
Είμαι άνθρωπος... κι ας είχα κάτι φτερά, τα πήρες μαζί σου όταν έφυγες και μου τα δίνεις κάθε φορά που συναντιόμαστε, δεν έχει σημασία που... σε κάποιο παράλληλο σύμπαν κάπου σε μια μικρή γωνιά του μυαλού μου, σε μια παραλία σκοτεινή με έναν ουρανό κατάμεστο από αστέρια, σ’ ένα δρόμο χωρίς τέλος να κάθεσαι δίπλα μου ή ένα ζεστό απόγευμα στην παραλία πάνω στον ψηλό βράχο.
Είμαι άνθρωπος... έχω κάτι αισθήματα που χρειάζονται τροφή, μια καρδιά που χρειάζεται θάρρος για να συνεχίσει. Νοιώθω σαν να είμαι μέσα σε ένα μπαλόνι και στέκομαι στη μέση, σ’ ένα χώρο που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Απλά βλέπω γύρω μου πολλές φιγούρες να στέκονται και να με παρακολουθούν, να δουν ποια θα είναι η επόμενη μου κίνηση. Εγώ δεν μπορώ να δω καλά, όλοι στέκονται στο σκοτάδι που σκεπάζει τα πρόσωπα τους. Μιλούν, γελούν... μαζί τους γελώ και εγώ κι ας μην ξέρω το γιατί.
Με πλησιάζουν, περιστρέφονται γύρω από μένα, χαμογελώ αλλά δεν αφήνω να με αγγίξουν... ούτε να μπουν στο μπαλόνι μου. Εκεί μέσα μόνο εσύ χωράς. Καταφέρνουν όμως να μου μεταδώσουν τα συναισθήματα τους και τελικά αυτό μου δίνει δύναμη και θάρρος να συνεχίσω, μου δίνει τροφή. Τροφή για τα θηρία. Κάποιοι άνθρωποι έχουν τόσο καλή καρδιά που την αποτυπώνουν στη ματιά τους και την χαρίζουν απλόχερα με ένα χαμόγελο μεταδοτικό. Χαμογελώ, ευτυχώς χαμογελώ... κάθε χαμόγελο εν μια αναπνοή, μια ανάσα, ένα βήμα, μια ελπίδα πως ούλλα εννα παν καλά! Τζαι για σένα ρε παρέα, κατά της Μαριλούς...
Είμαι άνθρωπος που να πάρει!
