Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Κάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Και στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Ηλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
Η σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιον ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

3 σχόλια:

Ουφ! είπε...

τέλειος ο Καρυωτάκης αλλά δεν είναι για πολλά πολλά :-)

Ρόκα είπε...

Χα χα! Απολογούμαι! Το επόμενο ποστ δεν θα είναι ποίημα! :)

Ουφ! είπε...

μπορείς να βάλεις το σημείωμα αυτοκτονίας του :Ρ