Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ...

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!
Όταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,
υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.

Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ

νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,
το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!


3 σχόλια:

TwistedTool είπε...

Πολλά πολλά όμορφο. Νομίζω εννα μελετήσω Καρυωτάκη, εν του στυλ μου..

Εν έshει φωτογραφία σήμερα για να μελετήσω τους σχηματισμούς των κυμάτων τζιαι να σου πω από ποιά μέρα είναι, α; :)

Έδωκες μου τζιαι έμπνευση, ευχαριστώ!

Ρόκα είπε...

Τωρά που μου λεεις οτι ο Καρυωτάκης εν του στυλ σου εν ξέρω τι να κάμω. Να χαρώ όξα να νευριάσω τζαι να πεταχτώ τζικάτω να σου δώκω δκιο πάτσους!
Ναι εν εχει φωτογραφία, χαίρομαι που σου έδωσα τροφή (για τα θηρία)...

TwistedTool είπε...

Να πεταχτείς τζιαι να μου δώκεις θκυο φιλούθκια, εννα το προτιμούσα :)

Τώρα να δούμε τι αποτέλεσμα θα έshει η τροφή..